به جز چند مورد استثنا، گوشی‌های هوشمند سیستم خنک‌کننده بدون فن دارن (Passive). اما اوپو K13 توربو و K13 توربو پرو جدید این رویه رو شکستن و یه فن کوچولو آوردن تا تراشه‌هاشون رو حتی موقع بازی کردن‌های طولانی هم خنک نگه دارن.

اوپو K13 توربو از تراشه دایمنسیتی ۸۴۵۰ استفاده می‌کنه که یه تراشه ۴ نانومتری (ساخت TSMC) با هشت تا هسته Cortex-A725 و پردازنده گرافیکی Mali-G720 MC7 هست.

اوپو K13 توربو پرو به جاش تراشه اسنپدراگون 8s نسل ۴ رو داره که اونم یه تراشه ۴ نانومتری (ساخت TSMC) با هشت تا هسته پردازشی (یه دونه Cortex-X4 و هفت تا Cortex-A720) به علاوه پردازنده گرافیکی آدرنو ۸۲۵ هست. مدل پرو حافظه سریع‌تر UFS 4.0 (تا ۵۱۲ گیگابایت) داره، در حالی که نسخه معمولی توربو حافظه UFS 3.1 (تا ۲۵۶ گیگابایت) داره. هر دوتاشون هم تا ۱۶ گیگابایت رم LPDDR5X دارن.

فرقی نمی‌کنه کدوم تراشه رو انتخاب کنید، در هر صورت یه فن سانتریفیوژی میکرو خنکش می‌کنه که تا ۱۸,۰۰۰ دور در دقیقه می‌چرخه و دفع گرما رو ۲۰ درصد بهتر می‌کنه. این فن پره‌های فوق‌العاده باریکی (۰.۱ میلی‌متر) و پره‌های هیت‌سینک به همون اندازه نازکی داره. این هیت‌سینک به یه محفظه بخار ۷۰۰۰ میلی‌متر مربعی هم وصله.

خفن‌ترین بخش طراحی اینه که اوپو K13 توربو و توربو پرو گواهی‌های کامل مقاومت در برابر آب رو دارن: IPX6 (پاشش آب)، IPX8 (غوطه‌ور شدن) و IPX9 (جت‌های آب پرفشار). خود فن هم اگه گوشی از دستتون بیفته، محافظت شده‌ست.

این تفاوت تراشه‌ها باعث می‌شه دمای گوشی‌ها هم یه کم با هم فرق کنه. مثلاً، بعد از ۳ ساعت بازی کردن یه بازی MOBA معروف تو یه اتاق با دمای ۲۵ درجه، مدل K13 توربو (با دایمنسیتی ۸۴۵۰) هنوز داره بازی رو با سرعت ۱۱۹.۹ فریم بر ثانیه اجرا می‌کنه و دماش ۴۳.۳ درجه‌ست. تو همین شرایط، دمای K13 توربو پرو به ۴۲.۲ درجه می‌رسه.

هر دو تا گوشی با اون باتری‌های بزرگ ۷۰۰۰ میلی‌آمپر ساعتی‌شون واقعاً می‌تونن مدت زیادی روشن بمونن. اوپو ادعا می‌کنه تا ۵ سال عمر باتری بدون نگرانی دارن. شارژر ۸۰ واتی SuperVOOC می‌تونه یه باتری خالی رو تو نیم ساعت به ۶۸ درصد برسونه. قابلیت شارژ بای‌پس (یعنی استفاده از برق مستقیم پریز به جای باتری) هم وجود داره.

این دو تا گوشی نمایشگرهای ۶.۸ اینچی OLED با رزولوشن ۱۲۸۰ در ۲۸۰۰ پیکسل و رنگ‌های ۱۰ بیتی دارن. رفرش ریتشون ۱۲۰ هرتزه و نرخ نمونه‌برداری لمسشون ۲۴۰ هرتزه. حداکثر روشنایی پنل‌ها هم به ۱۶۰۰ نیت می‌رسه.

برای گیمینگ، هر دو گوشی از قابلیت تولید فریم، افزایش رزولوشن و Super HDR پشتیبانی می‌کنن، بدون اینکه فشار اضافه‌ای روی پردازنده‌های گرافیکی‌شون بیارن.

سیستم دوربینشون نسبتاً معمولیه و یه سنسور ۵۰ مگاپیکسلی پشت گوشی (با لنز ۲۷ میلی‌متری f/1.8) و قابلیت فیلم‌برداری 4K با سرعت ۶۰ فریم بر ثانیه داره. یه سنسور تشخیص عمق ۲ مگاپیکسلی هم پشتش هست. جلو هم یه دوربین سلفی ۱۶ مگاپیکسلی (لنز ۲۳ میلی‌متری f/2.4) با فیلم‌برداری 1080p و سرعت ۳۰ فریم بر ثانیه قرار گرفته. حداقل مدل پرو روی دوربین اصلیش لرزشگیر اپتیکال (OIS) داره.

این گوشی‌ها اسپیکرهای استریو و موتورهای ویبره خطی محور X برای بازخورد لمسی بهتر دارن. سنسور اثر انگشتشون هم زیر نمایشگره (که احتمالاً از نوع اپتیکاله).

مدل توربو پرو از وای‌فای ۷ پشتیبانی می‌کنه، در حالی که مدل توربو فقط وای‌فای ۶ داره. پشتیبانی از باندهای 5G اون‌ها هم با هم فرق داره که اگه بخوان جهانی عرضه بشن، این موضوع مهم می‌شه.

لینک منبع